Υπάρχουν αναρτήσεις κι υπάρχουν αναρτήσεις. Ετούτο όμως το άρθρο της Νίκης Μπάκουλης πραγματικά το απόλαυσα. Παρότι για να φτάσει στον πυρήνα, σ' εκείνο δηλαδή που μας υπόσχεται ο τίτλος, μας παίρνει απ' το χεράκι και μας κάνει ολόκληρο τον κύκλο του Ηλιακού Συστήματος. Ίσως ή μάλλον ειδικά γι' αυτό. Γιατί το άρθρο της είναι γραμμένο με ολοφάνερο μεράκι που χαίρεσαι κάθε του λέξη. Ανάλαφρη χωρίς να γίνεται αντιεπιστημονικά απλοϊκή, με πλήθος και ευρύτητα παραπομπών, με χιούμορ, μια μικρή όαση με άλλα λόγια στη συνηθισμένη στειρότητα και τη ξηρότητα της επιστημονικής αρθρογραφίας -κάτι που φαίνεται ν' αλλάζει τα τελευταία χρονια, χάρη σ' ένα σωρό νέους ανθρώπους, όπως ας πούμε ο Στέφανος ο Βαμβάκος της Καθημερινής Φυσικής, που μας ποτίζουν δροσιά. Μιλάμε, φυσικά, για την Ελλάδα, όπου μέχρι πρότινος η κυριότερη σανίδα σωτηρίας ήταν τα γεμάτα αγάπη άρθρα του Διονύση Σιμόπουλου -ο οποίος πριν λίγες μέρες μας βαρέθηκε κι αυτός και πήγε να κάνει παρέα με το θείο Carl κι όλους εκείνους, τέλος πάντων, που τίμησαν κάποτε το ανθρώπινο είδος με το πέρασμά τους απ' το φως. Είναι ντροπή, βέβαια, να μην αναφέρουμε εδώ και το αγαπημένο «Περισκόπιο της Επιστήμης», το οποίο για αμέτρητα χρόνια στάθηκε ένα ακάματο και αξιοπρεπές παράθυρο στη γνώση. Ειδικά, εκείνες τις εποχές που το διαδίκτυο ήταν κάποτε πολυτέλεια και κάποτε εξαιρετικά φτωχό σε αξιόπιστη πληροφορία. Όσοι φυσικά τιμούμε τις αγγλόφωνες πηγές, απολαμβάνουμε εδώ και χρόνια έναν αστείρευτο πλούτο ποιότητας, που άλλοτε λέγεται Nature, άλλοτε Sky & Telescope (το οποίο βρίσκεται μάλλον σε φάση έκλειψης), άλλοτε πάλι Quanta Magazine κι όρεξη να 'χεις, οι θαυμαστές πηγές και οι εξαιρετικές πένες έχουν πλέον πληθύνει και είναι προσιτές προς όλες και όλους.
