ΧΑΡΩΝ - Στη σκιά μιας αγάπης

Τα βαφτίσια του θεού, λένε πολλοί, υποτάχθηκαν στις ανάγκες ενός ευφημισμού. Τι χαρωπό θα μπορούσε να έχει, στο κάτω-κάτω, ο υπαίτιος των απόλυτων αποχωρισμών; Μήπως, όμως, δεν ήταν κι αυτός ο ίδιος (ο Χάροντας) τίποτε περισσότερο, παρά απλό όργανο υποταγμένο σε μια μοίρα ανώτερη, μια ειμαρμένη, μια τάξη ή μια δικαιοσύνη, στα οποία δεν είχε τον παραμικρό λόγο; Ένας απλός πορθμέας, που ξεπεσμένος με τα χρόνια από μια πρότερη αίγλη, υποτάσσεται κάποτε ανήμπορος στον κυνισμό του κάθε Μένιππου. Κι όμως, παρά τη νίκη ενός ήθους επί του θανάτου, ποιος τελικά είναι εκείνος που στέργει τους άγγελους κακών επών; Η θλίψη, η απόγνωση δε βάνει κάτω τα πράματα να τα ζυγίσει. Το πιο συχνά, ξεσπά και θα ξεσπά σ' αυτό που θα βρει πρώτα μπροστά της, ακρίτως και αδιακρίτως.

Στα δεύτερα βαφτίσια, ωστόσο, η χαρά δεν ήταν ευφημισμός και το νόημα δεν είχε κάτι από τις κλίμακες των αιώνων ή των θεών, παρά απ' το ήσσον των ανθρώπων : την αγάπη ενός άντρα για μια γυναίκα. Όταν στα μέσα του 1978 ο αστρονόμος James Christy ανακοίνωνε το νέο μέλος της οικογένειας, στο μυαλό του είχε ήδη αποκρυσταλλωθεί μια επιθυμία, ένα παράλληλο παιχνίδι. Η γυναίκα του λεγόταν Charlene, αλλά όπως είναι συνήθειο των ανθρώπων που αγαπούν, πελεκάνε απ' τα ονόματα τους εκβιασμούς μιας γραφειοκρατίας, κρατώντας μόνο αυτό που η καρδιά μπορεί να καταλάβει. Πλάθουν δηλαδή χαϊδευτικά ή παρατσούκλια. Την Charlene όλοι τη φωνάζαν Char. Ο James βάλθηκε να της χαρίσει ένα πετράδι απ' το στερέωμα. Η απόσταση απ' το ένα στο άλλο δεν είναι μακρινή κι έτσι γεννήθηκε ο Χάροντας ή Charon.

Για πολλά χρόνια, πριν γίνει η επίσημη καταχώρηση στα ληξιαρχεία της IAU (International Astronomical Union) το 1986, ο νέος δορυφόρος κυκλοφορούσε απλά με τον αριθμό μιας ταυτότητας: S/1978 P 1. "S" για "Satellite", P" για "Pluto" και "1" για τον αύξοντα αριθμό ανακάλυψης, τη χρονιά εκείνη. Στη μνήμη της αγάπης αυτής και στο εξής, στους αιώνες των ανθρώπων, οι αστρονόμοι μεταξύ τους θα τιμούν εκείνο που ένας επίσημος φορέας αδυνατεί: θα προφέρουν το Charon ως Sharon, μόνοι αυτοί ανάμεσα στον κόσμο και τους αμύητους.

Κι έτσι, όπως κάθε χθόνια φύση, έχει δυο όψεις : μια υπόγεια και μια υπέργεια, έτσι κι ο μελάνοπας Χάροντας απέκτησε μια πλευρά λουσμένη στο φως, μια πλευρά χαραγμένη τ' αρχικά των ερωτευμένων. Χαραγμένη όχι με τη λάμα, με το μαχαίρι, παρά με τον άβακα και με το τηλεσκόπιο.

Το χρονικό μιας γέννησης

Charon @ Wikipedia

Πλάνη & Πλάνητες

New Horizons @ July 13 & 14 2015

Υστερόγραφο : Μήπως κι αυτός ο Μπόρχες, στο "Ο Αμπενχακάν Ελ Μποχαρί, Νεκρός στο Λαβύρινθό του", δεν απέχει τόσο απ' τα δικά μας; Μήπως, σαν αντανάκλαση του μέλλοντος, προμηνύει ένα παρόμοιο παιχνίδισμα; Μιλώ για το σημείο, όπου βάζει αγγελιοφόρο του θανάτου το ιστιοφόρο "Rose of Sharon". Θα μπορούσε η Sharon ετούτη να είναι η δική μας Charlene, ένας ευφημσμός που επανέρχεται περιοδικά από τον ένα νου στον άλλο;